Writing is talking without having to speak. Talking to oneself and the world at once, without being called 'insane' for it - sometimes that too. Writing is also a kind of keeping silent - silence over so many things.  A modest job. Lifting and drawing curtains, that's all.

आठवण दोघांची येते:   तो नसतो तेव्हा वाटतं, आत्ताच दार लोटून गेला की. असेल शेजारच्या खोलीत.   पण ती दाराबाहेर पडली, शेजारच्याच खोलीत असली तरी धाकधूक होते - वाटतं, जगातून नाहीशी झाली की काय!

च्वांग त्झू  आणि हुइ शी हाओ नदीच्या काठाने चालले होते.    च्वांग त्झू  म्हणाला, "मासोळ्या बघ पाण्यात कशा खेळतायत, सूर मारतायत. यातच त्यांना आनंद आहे."   "तुम्ही स्वतः मासा नाहीआत, मग माशांना कशात आनंद आहे ते तुम्हाला कसं ठावूक?" - हुइ शी चा प्रश्न. "तू म्हणजे मी नाहीस, मग माशांना कशात आनंद आहे ते मला ठावूक नाही हे तुला कसं रे ठावूक?" - च्वांग त्झू. "बरोब्बर! मी म्हणजे तुम्ही नसल्यामुळे तुम्हाला ते ठावूक आहे अथवा नाही हे जर मला कळू शकत नसेल, तर तुम्ही म्हणजे ती मासोळी नसल्यामुळे मासोळीच्या भावना तुम्हाला कळू शकत नाहीत - मुद्दा सरळ आहे!" - हुइ शी. "आं, जरा थांब," च्वांग त्झू म्हणाला, "आपण तुझ्या मूळ प्रश्नाकडे परत फिरू. 'माशांना कशात आनंद आहे ते तुम्हाला कसं ठावूक,' असं तू विचारलंस. म्हणजे मासे आनंदात आहेत हे मला ठावूक आहे, इतकं तुला समजलं होतं - 'कसं काय?' हा खरा प्रश्न होता. नदीतल्या मासोळ्यांचा आनंद मी जाणतो, कारण त्याच नदीकाठाने चालत असता स्वतःला होणारा आनंद मी जाणतो.  माझ्या आनंदाद्वारे मी केवल आनंद जाणतो."

Yes, you are loved You've been loved well. Perhaps you've been loved enough. Too much perhaps, too much You are loved but you haven't been loved madly, so... It's absolutely true  you know, it's absolutely true. The way it flew down - tudoo!, you know it meant to come for you. If thy heart didn't tell thee already,...   You've got a lot of things to do, I know Lot of things to gain Oh the things, the things you'll lose and things you'll maintain.. What a pleasure, what a pain it'd be to maintain you! So please..... Click here to listen to the musical rendition!

Flowers are dreams. Fragrance is memory.  A great poet is a charming old dress that still fits. A shy poet is dewdrop trembling under the first rays. A reader is but an invisible finger. Sound is matter waking up. Noise, too, is a wave.   The universe flaunts us, and we are invited.

  संसारी माझ्या येउनि का ऐसा  केला घात पुरा, का असा रे घननीळा..   भारी गंमत आहे. 'का? का आलास तू?' भक्त / भक्तीण विचारतेय.  देवाला, प्रेमाला, सत्याला वारंवार केला जाणारा प्रश्न: 'का?'  एकूणेक उत्तरं या प्रश्नाच्या मापाची असतात, या प्रश्नात मावतात असं वाटतं की काय आपल्याला? हा घात आहे, विनाश नाही. विध्वंस नाही. कुणा माथेफिरूनं केलेली तोडफोड नाही, इतकं समजतंय. घननीळानं केलेला घात - असं भक्तिणीला वाटतंय बरं का. 'घात झाला. हे काय घडू दिलं मी?! आता कसं होणार माझं, काय होणार? ...का केलंस तू हे??!' शंकित झालीय ती. मनात खळबळ उडालीय. इथे कृष्णाचा विचार करत नाही आपण. कसा घडत असेल, मोडत असेल तो क्षणोक्षणी? कसा प्रकटत असेल, लोपत असेल? कृष्ण-कृष्ण म्हणजे तरी कोण?  आणि घात झालाच असेल तर नेमका कशाचा? - संसाराचा? नात्यागोत्यांचा? दैनंदिन कामाधामाचा? की असत्याचा? काय ढळतंय नेमकं? - मानमर्यादाच ना, रूढ कल्पनाच ना?  पण का?? 'का' काही संपत नाही!   मीच का? माझ्याच संसारात का? माझ्याच आयुष्यात का? आत्ताच का? याच रूपात का? नक्की उद्देश काय आहे याचा? ... छे, मला नकोय हे! मी क

‘कुत्र्यावरून शिव्या घालायच्या नाहीत’; ‘कुत्र्याला नावाने हाक मारायची, ‘कुत्रा/कुत्री’ म्हणायचं नाही' - कुत्रं पाळणाऱ्यांचे आवडते नियम.  मी विचार करून शिव्या घालत नाही. कुत्र्यावरून शिवी देता-देता स्वतःला ब्रेक लावणं माझ्याने जमलं नाही बुवा. पण तू घरात आलीस, नि त्या शिवीत घुसलीस, तिचा प्रोटोटाइप झालीस! ‘ए कुत्र्या / ए कुत्रे’ म्हटलं, की तू आठवायचीस, हसू यायचं. तुझे डोळे. …आम्ही बागेत फिरायला आलो होतो फक्त. इतर कुत्र्या-मांजरांपासून अंग चोरून उभी होतीस गाडीच्या एका कोपऱ्यात. पंजे शरीराच्या मानाने छोटे होते. मागचा उजवा पाय दुखरा होता, अधून-मधून हळूच झटकत होतीस. अ‍ॅक्सिडेंट झाला होता तुझा लहानपणी. ...ते टपोरे डोळे : हात फिरून फिरून गुळगुळीत झालेल्या दाट सागवानी रंगाचे. ‘मला कळतं सगळं’, आणि ‘मला काsही फरक पडत नाही’ या दोन गोष्टी एका दमात म्हणणारे डोळे.  प्रत्येक प्राण्याची, पक्ष्याची, झाडाची एखादी लकब असते, किंवा प्राणी पाळल्यानंतर असलं काहीतरी माणसाच्या लक्षात येतं - तू डोळा मारायचीस!   ...खरंच कळायचं तुला सगळं. शेपटीच्या पांढऱ्या गोंड्याचे अगदी टोकाचे केस कापले मी एकदा, तू झोपलेली अस

 All I know is to be myself, absolutely true to myself under all circumstances. All I learn is, to do as I do and to let others do as they do. I do not claim to have understood it, I learn.  I learn to be helped, to be shown by the world.   And I am grateful to everyone - friends, lovers, strangers, animals, books, trees…the stones and pavement blocks that brush against my shoes, the yellow of a rare street-light, the pens, the grand-old computer; even to my parents, despite much discord - I am grateful to Everyone who lets me be.

....Wrong question, sweetheart.  Please, look. A 'why' is the murder of love. 'Why should I..' 'What would I..' 'How could you..' 'Why did you..' 'When did I..' Sigh. ...Wrong questions in love.

ज्यांना आपण ‘गूढवादी’ (mystic) म्हणतो अशा व्यक्तींची चरित्रं पाहाल, तर त्यांत फारसं साम्य आढळणार नाही; पुरेपूर वैविध्य, वैचित्र्य मात्र आढळेल.  कोणी नजरेसमोरून गेल्याचा पत्ताच लागू नये इतके सर्वसामान्य दिसतात, कळकट-मळकट रहातात. तर कोणी इतके तेजःपुंज, की वाटेवरल्या आंधळ्याचाही आत्मा क्षणिक उजळून जावा!   अंतर्बाह्य शहाण्या व्यक्तींच्या जगण्या-वागण्याचा कोणताही ठराविक ढंग नसतो, निश्चित गुणधर्म नसतात. त्यांपैकी कुणीही इतरांचं अनुकरण करत नाही; आदर्शांचा कित्ता गिरवत नाही. ज्यांना ‘गूढवादी’ म्हटलं जातं अशी मंडळी ईश्वराचं रूप दोन प्रकारे कल्पतात: सूफीपंथीय ईश्वराला प्रेयसी मानतात. त्यांच्यालेखी ती स्त्री असते. जगात ही एकमेव स्त्री असते, व सारीच माणसं ‘ति’चे ‘तो’ असतात. भारतातील गूढवाद्यांत ईश्वर हा प्रियकर असतो. जगात हा एकमेव पुरुष असतो, व बाकी सारे ‘त्या’च्या ‘ती’ असतात.  ... मीरा बावरी नाचत-गात मथुरेस पहोचली - कृष्णाच्या भव्य, प्रासादतुल्य मंदिरापाशी. त्याकाळी या कृष्णमंदिरात स्त्रियांना प्रवेश नव्हता! …कृष्णाच्या मंदिरात स्त्रियांना बंदी?? किती हा मूर्खपणा! पण आपल्यापैकी बहुतेकजण निरर्थक र