व्येरा पावलवाच्या कवितेवरून:
आठवण दोघांची येते: तो नसतो तेव्हा वाटतं, आत्ताच दार लोटून गेला की. असेल शेजारच्या खोलीत. पण ती दाराबाहेर पडली, शेजारच्याच खोलीत असली तरी धाकधूक होते - वाटतं, जगातून नाहीशी झाली की काय!
Posts
Showing posts from August, 2021
Let me.
Yes, you are loved You've been loved well. Perhaps you've been loved enough. Too much perhaps, too much You are loved but you haven't been loved madly, so... It's absolutely true you know, it's absolutely true. The way it flew down - tudoo!, you know it meant to come for you. If thy heart didn't tell thee already,... You've got a lot of things to do, I know Lot of things to gain Oh the things, the things you'll lose and things you'll maintain.. What a pleasure, what a pain it'd be to maintain you! So please..... Click here to listen to the musical rendition!
उगाच आख्यान
संसारी माझ्या येउनि का ऐसा केला घात पुरा, का असा रे घननीळा.. भारी गंमत आहे. 'का? का आलास तू?' भक्त / भक्तीण विचारतेय. देवाला, प्रेमाला, सत्याला वारंवार केला जाणारा प्रश्न: 'का?' एकूणेक उत्तरं या प्रश्नाच्या मापाची असतात, या प्रश्नात मावतात असं वाटतं की काय आपल्याला? हा घात आहे, विनाश नाही. विध्वंस नाही. कुणा माथेफिरूनं केलेली तोडफोड नाही, इतकं समजतंय. घननीळानं केलेला घात - असं भक्तिणीला वाटतंय बरं का. 'घात झाला. हे काय घडू दिलं मी?! आता कसं होणार माझं, काय होणार? ...का केलंस तू हे??!' शंकित झालीय ती. मनात खळबळ उडालीय. इथे कृष्णाचा विचार करत नाही आपण. कसा घडत असेल, मोडत असेल तो क्षणोक्षणी? कसा प्रकटत असेल, लोपत असेल? कृष्ण-कृष्ण म्हणजे तरी कोण? आणि घात झालाच असेल तर नेमका कशाचा? - संसाराचा? नात्यागोत्यांचा? दैनंदिन कामाधामाचा? की असत्याचा? काय ढळतंय नेमकं? - मानमर्यादाच ना, रूढ कल्पनाच ना? पण का?? 'का' काही संपत नाही! मीच का? माझ्याच संसारात का? माझ्याच आयुष्यात का? आत्ताच का? याच रूपात का? नक्की उद्देश काय आहे याचा? ... छे, मला नकोय ह...
That's all.
All I know is to be myself, absolutely true to myself under all circumstances. All I learn is, to do as I do and to let others do as they do. I do not claim to have understood it, I learn. I learn to be helped, to be shown by the world. And I am grateful to everyone - friends, lovers, strangers, animals, books, trees…the stones and pavement blocks that brush against my shoes, the yellow of a rare street-light, the pens, the grand-old computer; even to my parents, despite much discord - I am grateful to Everyone who lets me be.