शब्द मोठे की सूर? - मोत्सार्ट व लिब्रेटिस्ट

 

वोल्फगाङ्ग आमाडेउस मोत्सार्टची प्रतिभा आपल्याला मोहून टाकते, भारून टाकते. त्यानं ज्यांसोबत  काम केलं ते लिब्रेटिस्ट्स (ओपेराची संहिता, गद्य/पद्य लिहिणारे - ओपेराकार) देखील आपल्या कामात तोडीस तोड होते बरं. 

कधीसा, कुठेसा वाचलेला हा प्रसंग अगदी ठळकपणे लक्षात राहिला आहे. विस्मरण्यापूर्वी सांगते:

'सूर सर्वश्रेष्ठ, सुरांचं महात्म्य निर्विवाद आहे' वगैरे मोत्सार्टचं पालुपद चालू असायचं. एका लिब्रेटिस्टनं त्याला समजावण्याचा प्रयत्न केला, "अरे, सूर आणि शब्द परस्परपूरक नसतात का? दोहोंपैकी एक जरी नसेल तर ओपेरा उभाच राहणार नाही."

तरीही मोत्सार्टचं आपलं तेच. 

तेव्हा लिब्रेटिस्ट म्हणाला, "ठीक आहे. असं असेल तर माझ्यापाशी एक फक्कड कल्पना आहे. यापुढे रद्दी-पुस्तकं,  टाकाऊ कागदपत्रं, वाणसामानाच्या याद्यांतल्या शब्दांनाच संगीत दे, नि तेच गाऊन घे रंगमंचावर. केवळ सूर श्रेष्ठ असतील तर त्यांच्या मखरात वाट्टेल ते शब्द बसवले तरी खपतील. शिवाय माझ्यासारख्या लेखकबिखकांच्या मानधनावर खर्च होणारे पैसे वाचतील."

तेव्हा कुठे मोत्सार्टची बत्ती पेटली!